واژگان غلط انداز در زبان انگلیسی

این دو فعل معمولا با هم اشتباه گرفته میشوند. باید بدانیم که فعل raise  یک فعل متعدی به معنای ( بالا بردن ) و rise  یک فعل لازم به معنای ( بالا رفتن ، افزایش یافتن ) میباشد.

فعل متعدی فعلی است که مفعول میپذیرد اما فعل لازم مفعول نمیپذیرد. هر دوی این افعال به عنوان اسم نیز به کار می روند که البته raise   بیشتر در زمینه حقوق و دستمزد اما rise  بیشتر در زمینه قیمت، ارزش، کیفیت، میزان و درجه به کار میرود.

Heavy rain raised the water level of the reservoir last week.

باران شدید سطح آب دریاچه پشت سد را بالا آورد

The water level rose when it rains last week.

سطح آب بعد از بارندگی هفته گذشته بالا امد.

نمونه آیتم اشتباه /صحیح :

The cost of living has raised 3 percent in the past year.                     اشتباه

The cost of living has risen 3 percent in the past year.                        صحیح

فعل lay  فعلی است متعدی به معنای (گذاشتن، قرار دادن) اما فعل lie  فعلی است لازم به معنای (دراز کشیدن و قرار داشتن) یک فعل lie  دیگر هم داریم که متعدی است و با قاعده بوده به معنای (دروغ گفتن) می باشد.

The postman lays the mail on the table every day.

He lies on the sofa to rest every day after work.

نمونه آیتم اشتباه/صحیح :

Her coat was laying on the chair.                                                      اشتباه

Her coat was lying on the chair.                                                        صحیح

فعل set  متعدی است و به معنای ( چیدن، قرار دادن) میباشد اما فعل  sit  لازم است و به معنای (نشستن، قرار گرفتن، قرار داشتن) است.

البته فعل set  در حالت لازم به معنای غروب کردن (خورشید) نیز میباشد.

The students set the lab equipment on the table every class.

در هر کلاس دانشجویان تجهیزات رو روی میز میچینند.

The equipment sits on the table every class.

تجهیزات در هر کلاس روی میز قرار میگیرند.

نمونه آیتم اشتباه/صحیح :

Please sit the telephone on the table by the bed.                                         اشتباه

Please set the telephone on the table by the bed.                                       صحیح

افعال tell   و say به یک معنا هستند اما از نظر کاربرد چند تفاوت با هم دارند :

1)      فعل tell  معمولا با مفعول شخص به کار میرود و حرف اضافه ندارد.

2)      بعد از فعل say  ، that clause  ( جمله واره پیرو موصولی ) و یا مفعول شخص همراه با حرف اضافه to  به کار میرود.

3)      فعل tell  گاهی اوقات جنبه اصطلاحی دارد و با کلمات خاصی به کار میرود مانند : tell a lie  (دروغ گفتن )

The teacher told us how to do it.

معلم به ما گفت چگونه آن کار را انجام بدهیم.

The teacher said that we were making progress.

معلم گفت که داریم پیشرفت میکنیم.

فعل tell هرگز با that clause  به کار نمیرود :

نمونه آیتم اشتباه/صحیح :

He told that he would kill me.                                        اشتباه

He said that he would kill me.                                        صحیح

Borrow به معنای ( قرض گرفتن، وام گرفتن) با حرف اضافه from به کار میرود.

Lend  به معنای (قرض دادن، وام دادن) با حرف اضافه to به کار میرود.

Lend و borrow طبق ساختارهای  زیر به کار میروند.

                                       Lend + مفعول شخصی   + مفعول شی

I lent him some money.                                                                       مقداری پول به او قرض دادم.

                                        Lend + مفعول شی  + to + مفعول شخصی

I lent some money to him.                                                               مقداری پول به اوقرض دادم.

                                       Borrow + مفعول شی

I borrowed some money.                                                   مقداری پول قرض گرفتم.

                                          Borrow + مفعول شی   + from + مفعول شخصی

I borrowed some money from him.

John's father borrowed money from the bank last year.

پدر جان سال گذشته از بانک وام گرفت.

The bank lent money to John's father last year.

بانک سال گذشته به پدر جان وام داد.

نمونه آیتم اشتباه/صحیح :

Chris had an accident while he was driving the car that his cousin had borrowed him.                 اشتباه

Chris had an accident while he was driving the car that his cousin had lent him.                       صحیح