این دو فعل معمولا با هم اشتباه گرفته میشوند. باید بدانیم که فعل raise یک
فعل متعدی به معنای ( بالا بردن ) و rise یک
فعل لازم به معنای ( بالا رفتن ، افزایش یافتن ) میباشد.
فعل متعدی فعلی است که مفعول میپذیرد اما فعل لازم مفعول نمیپذیرد. هر
دوی این افعال به عنوان اسم نیز به کار می روند که البته raise
بیشتر در زمینه حقوق و دستمزد اما rise
بیشتر در زمینه قیمت، ارزش، کیفیت، میزان و درجه به کار میرود.
|
لازم
|
متعدی
|
|
rise _ rose _ risen
|
raise _raised _ raised
|
Heavy rain raised the water level of
the reservoir last week.
باران شدید سطح آب دریاچه پشت سد را بالا
آورد
The water level rose when it rains
last week.
سطح آب بعد از بارندگی هفته گذشته بالا
امد.
نمونه آیتم اشتباه /صحیح :
The cost of living has raised 3
percent in the past year.
اشتباه
The cost of living has risen 3 percent
in the past year. صحیح
فعل lay فعلی است متعدی به معنای (گذاشتن، قرار دادن)
اما فعل lie فعلی است لازم به معنای (دراز کشیدن و قرار
داشتن) یک فعل lie دیگر هم داریم که متعدی است و با قاعده بوده به
معنای (دروغ گفتن) می باشد.
|
متعدی
|
لازم
|
متعدی
|
|
Lie_ lied _
lied
دروغ
گفتن
|
Lie _ lay _
lain
دراز
کشیدن، قرار داشتن
|
Lay _ laid _
laid
گذاشتن
، قرار دادن
|
The
postman lays the mail on the table every day.
He lies
on the sofa to rest every day after work.
نمونه آیتم اشتباه/صحیح :
Her
coat was laying on the chair.
اشتباه
Her
coat was lying on the chair.
صحیح
فعل set متعدی است و به معنای ( چیدن، قرار دادن) میباشد
اما فعل sit لازم
است و به معنای (نشستن، قرار گرفتن، قرار داشتن) است.
|
لازم
|
متعدی
|
|
sit _ sat _ sat
|
set _ set _ set
|
البته فعل set در حالت لازم به معنای غروب کردن (خورشید) نیز
میباشد.
The
students set the lab equipment on the table every class.
در هر کلاس دانشجویان تجهیزات رو روی میز میچینند.
The
equipment sits on the table every class.
تجهیزات در هر کلاس روی میز قرار میگیرند.
نمونه آیتم اشتباه/صحیح :
Please
sit the telephone on the table by the bed. اشتباه
Please
set the telephone on the table by the bed. صحیح
افعال tell و say به یک معنا هستند اما از
نظر کاربرد چند تفاوت با هم دارند :
1) فعل tell معمولا با مفعول شخص به کار میرود و حرف اضافه
ندارد.
2) بعد از فعل say ، that clause ( جمله واره پیرو موصولی ) و یا مفعول شخص
همراه با حرف اضافه to به کار میرود.
3) فعل tell گاهی اوقات جنبه اصطلاحی دارد و با کلمات خاصی
به کار میرود مانند : tell a lie (دروغ گفتن )
|
|
|
|
say _ said _ said
|
tell _ told _ told
|
The teacher told us how to do it.
معلم به ما گفت چگونه آن کار را انجام
بدهیم.
The teacher said that we were making
progress.
معلم گفت که داریم پیشرفت میکنیم.
فعل tell هرگز با that clause به کار نمیرود :
نمونه آیتم اشتباه/صحیح :
He told that he would kill me. اشتباه
He said that he would kill me. صحیح
Borrow به معنای
( قرض گرفتن، وام گرفتن) با حرف اضافه from به کار میرود.
Lend به معنای (قرض دادن، وام دادن) با حرف اضافه to به کار میرود.
Lend و borrow طبق ساختارهای زیر به کار میروند.
Lend
+ مفعول شخصی + مفعول شی
I lent
him some money.
مقداری پول به او قرض دادم.
Lend
+ مفعول شی + to
+ مفعول شخصی
I lent some money to him.
مقداری پول به اوقرض دادم.
Borrow +
مفعول شی
I borrowed
some money.
مقداری پول قرض گرفتم.
Borrow + مفعول شی +
from + مفعول شخصی
I borrowed
some money from him.
John's father borrowed money from the bank last year.
پدر جان سال گذشته از بانک وام گرفت.
The
bank lent money to John's father last year.
بانک سال گذشته به پدر جان وام داد.
نمونه آیتم اشتباه/صحیح :
Chris
had an accident while he was driving the car that his cousin had borrowed
him. اشتباه
Chris
had an accident while he was driving the car that his cousin had lent
him. صحیح