وجه امری,Imperative Mood
چنانچه انجام عملی یا عدم انجام فعلی را از مخاطب بخواهیم
از وجه امری استفاده می شود.
مصدر بدون to در زبان انگلیسی فعل امر
است و این فعل می بایستی در ابتدای جمله نوشته شود.مثال:
|
بیا
|
come
|
آمدن
|
To come
|
|
گوش کن
|
listen
|
گوش دادن
|
To listen
|
|
بایست
|
stand
|
ایستادن
|
To stand
|
فعل امر اکثرا با کلمه ی pleaseبه معنای خواهش می کنم همراه است.مثال:
لطفا کتاب را به من بدهید. Please give me the book.
لطفا چراغ را روشن کنید. Please turn the light on.
چنانچه بخواهیم وجه امری را منفی کنیم کافی است do not را بصورت فرم مخفف don`t در ابتدای جمله قرار دهیم.
مثال:
|
وجه امری منفی
|
وجه امری مثبت
|
|
اینجا نیایید.
|
Don`t come here.
|
بیا اینجا
|
Come here!
|
|
آنرا به او ندهید.
|
Don`t give it to him!
|
انرا به او بدهید.
|
Give it to him!
|
|
به حرف او گوش نکنید.
|
Don`t listen to him!
|
به حرف من گوش کن.
|
Listen to me!
|
نکته: you همیشه در وجه امری
مستتر می باشد و احتیاج به بیان آن نیست مگر در موردی که اشاره به فرد خاصی بشود و
در اینجا تاکید روی فرد مخصوصی بین چند نفر می باشد.هنگام بیان این گونه جملات
بایستی سعی شود کلمه youبا فشار بیشتری تلفظ گردد.مثال:
شما به اینجا بیائید(نه شخص دیگری) You come here!
فعل let در حالت امری به طریق زیر بکار می رود:
|
مصدر بدونto+ضمیر یا اسم+let
|
مثال:
به او اجازه بدهید داخل شود. Let him come in.
بگذار برود. Let him go.
نکته مهم: let`s اگر
چه مخفف let us تلقی می شود و یک
فرق مهم بین آنها وجود دارد. به دو جمله زیر با دقت توجه کنید.
Father, let`s go to the
cinema.
پدر اجازه بدهید (بیائید)به سینما برویم.(یعنی شما هم با ما باشید.)
Father, let us go to the cinema.
پدر اجازه ندهید ما به سینما برویم.(مثلا من و خواهرم)